CEL PODRÓŻYBEST GRANADA SIGHTS |
 |
Granada nie odgrywała istotnej roli w Cesarstwie Rzymskim i gdy Cesarstwo chyliło się już ku upadkowi w V wieku Wizygoci przejęli nad nim kontrolę. Za panowania Wizygotów miasto zaczęło się rozrastać i nabierać coraz większego znaczenia. Wśród mieszkańców coraz popularniejsze stało się chrześcijaństwo i wtedy Granada po raz pierwszy odegrała ważną rolę militarną. W tym też czasie na terenie Granady osiadła mała wspólnota Żydów, nazywająca ją Garnata al-yahud, co bardzo przypomina dzisiejszą nazwę miasta.
Panowanie Wizygotów zakończyło się po około 200 latach. Wszystko rozpoczęło się w 711 roku gdy arabscy żołnierze przekroczyli granice Afryki pod dowództwem Tarik ibn Ziyada. Po wielu poniesionych przez Hiszpanów klęskach, tysiące Arabów zalało Hiszpanię. Arabscy królowie rządzili Granadą przez kilka stuleci, aż do jej największego rozkwitu w XIV wieku. Okres rządów Maurów to czas rozwoju nauki, kultury i handlu. Arabowie udoskonalili system agrokultury oraz irygacji, a niektóre z tych technik używanie są do dziś dnia. To im zawdzięcza się również pojawienie się w Hiszpanii papieru oraz wprowadzenie do upraw pomarańczy, cytryn, migdałów, ryżu i trzciny cukrowej. Wprowadzona przez Arabów tolerancja religijna pozwalała na pełną harmonię i współżycie ze sobą muzułmanów, chrześcijan oraz żydów. Zbudowali oni fortecę Alcazaba na wzgórzu Alhambra w IX wieku oraz pałac Alhambra w XV wieku. Granada cieszyła się sporą niezależnością, a to ze względu na lojalność wobec hiszpańskiego króla Ferdynanda III.
To posłuszeństwo królowi pozwoliło przez wiele lat chronić Maurów przed szybką inwazją Hiszpanów, którzy opanowywali stopniowo resztę kraju. Arabowie panowali w Granadzie do 2 stycznia 1492 roku, kiedy to została ona przejęta przez Ferdynanda i Izabelę jako ostatnie muzułmańskie królestwo w Hiszpanii.
Dzisiaj Granada, poza tym że jest niewątpliwie atrakcja turystyczną, jest także nowoczesnym miastem gdzie odbywa się wiele międzynarodowych imprez i spotkań, jak choćby Międzynarodowy Festiwal Muzyki i Tańca, odbywające się co roku pod koniec czerwca.
Zwolnienie od odpowiedzialności: Staraliśmy się, aby informacje zawarte na naszej stronie internetowej były jak najbardziej precyzyjne. Jednak informacje są dostarczone w takiej formie tzw. "tak jest" i nie ponosimy żadnej odpowiedzialności za straty, uszkodzenia czy niedogodności, które mogą spotkać kogokolwiek w wyniku dostarczonej infomacji. |
  Powiększenie obrazu
| |||||||||||
Muzea Granady | Życie nocne Granady | Prowincja Granady | Restauracje |
||
Odkrycia archeologiczne przeprowadzone w Granadzie w 1916 roku dowiodły, iż prowincja ta nie była zamieszkana od czasów Paleolitu. Znaleziska z okresu Paleolitu, Mezolitu i Neolitu można obejrzeć w Muzeum Archeologicznym. Około roku 1000 p.n.e. wzdłuż wybrzeża osiedli Fenicjanie, posiadali oni później również niewielkie kolonie w Granadzie. Kartagińczycy po przejęciu z rąk Fenicjan kontroli nad handlem na tym obszarze (ok. 550 r. p.n.e.) również zamieszkiwali teren Granady (zwanej w tym czasie Elybirge).
W pierwszych latach po zdobyciu Granady przez Chrześcijan wielu żyjących w mieście muzułmanów mogło spokojnie żyć, szanowano także ich zwyczaje. Sytuacja zmieniła się diametralnie w 1499 roku, kiedy to biskup Cisneros zażądał by wszyscy muzułmanie przyjęli chrzest. W późniejszych latach populacja muzułmanów była szykanowana przez nałożenie na nich wysokich podatków, zakazano im również nosić arabskich ubrań oraz posługiwać się językiem innym niż hiszpański. W 1568 roku, na skutek dalszych nacisków, żyjący w mieście Arabowie wystąpili przeciwko Hiszpanom lecz zostali oni pokonani i wygnani ostatecznie z Granady. Uniwersytet Granady, który dziś jest istotną częścią późniejszej historii miasta, również został założony w tym okresie przez Karola V, dokładnie w 1531 roku.
Nie dalej jak do XIX wieku Granada przeszła duże zmiany, gdy terytoria te zaczęły ulegać francuskim i angielskim wpływom, tak widocznym w stylu urządzania parków, skwerów i ogrodów. Ich rezultatem były m. in. El Salón, la Bomba, mimo iż budowle te uległy zniszczeniu w części dawnej Granady. Można to zobaczyć w zamku Gran Vía, którego konstrukcja była poświęcona dawnej dzielnicy Mezquita Mayor. 
W XX wieku Granada dalej rozrastała się w kierunku południowym w kierunku vega (plan miasta), przekraczając nawet niedoszłą granicę Camino de Ronda. Przypuszczalnie to planista miasta winny jest ustawieniu ogromnych bloków położonych wzdłuż dwóch równoległych alei, przy wspomnianej Camino de Ronda oraz Calle Pedro Antonio de Alarcón. Dalekie od zwykłego miejskiego planu zabudowy wkrótce wypełniły się nowymi mieszkańcami. W ten sposób powstały osiedla studenckie. 
